انواع قیمت سمعک نامرئی

منشا روان شناسی زبان امروزی
روان شناسی زبان امروزی یک حوزه میان رشته ای است که

قیمت سمعک دو رشته زبان شناسی و روان شناسی درکی تجربی را با هم ترکیب می کند. مسلما این ترکیب فقط زمانی موفق خواهد بود که این دو زیرشاخه نگاه های مشابه و موافقی به زبان داشته باشند. زمانی که رشته روان شناسی زبان برای اولین بار تکامل یافت، این نگاه سازگار وجود داشت، درست مثل امروز. اما نکته جالب این است که در چند دهه اخیر این نگاه ها بسیار تغییر کرده است.
آغاز رشته روان شناسی زبان در سال 1951 در جلسه ای رخ داد، که در آن کمیته ای از زبان شناسان و روان شناسان شرکت داشتند. بعد ها در سال 1953 اساس اولین کتاب در زمینه روان شناسی زبان در سمیناری شکل گرفت. در آن زمان روان شناسان بر آنالیز بر پایه طبقه بندی زبان تمرکز داشتند، به این معنا که هدف اولیه آنها طبقه بندی جنبه های قابل مشاهده زبان بود. زمانی که زبان شناسان آن دوره، به زبان جدید بر می خوردند، واحد های واجی آن را استخراج می کردند، و سپس آنها را به مقوله های رده بالاتر طبقه بندی می کردند. این روش به خوبی با نگاه روان شناسان به زبان سازگار بود، آنها معتقد بودند گفتار به سادگی نوعی رفتار حرکتی نشان داده شده با مردم است. روانشناسی رفتار شناس آن روز ها به حیطه رفتار روان شناسی تاکید داشتند، به جای عملکرد های روحی و روانی. آنها معتقد بودند که همه رفتارها را می توان به صورت زنجیره های مرتبطی از رفتارهای کوچک تر توضیح داده شود. بنابراین، گفتار به عنوان واحد های رفتاری اصوات ترکیب و تبدیل شده به کلمات در نظر گرفته می شد، که سپس مرتبط با ساخت عبارات و غیره بود. یادگیری در این زنجیره با گرفتن پاداش برای جملات صحیح و عدم دریافت پاداش برای جملات نادرست شکل می گیرد. رفتارشناسان باور داشتند که این سیستم یادگیری، یا همان شرطی سازی، بین همه موجودات مشترک است و همه موجودات هر چیزی را به همین شیوه می آموزند. در دیدگاه آنها یادگیری شامل کسب رفتارهای روزمره و روتین بود، و همه رفتارهای روزمره با اصول یکسانی از یادگیری بدست می آمد. مسئله مشترکی که در اواسط قرن بیستم مرزی بین زبان شناسی و روانشناسی ایجاد کرد این نگاه بود که هر چیز جالبی درباره زبان مستقیما در سیگنال گفتاری فیزیکی قابل مشاهده است. این نگاه از زبان بعد ها اساسا معیوب شناخته شد و کاملا با نگاه ارائه شده به زبان در این کتاب مغایر است.