یک مسئله متفاوت می تواند برای خیلی از فرکانس بالا اتفاق بیافتد. فضای دریچه ای می تواند به نصف طول موج نزدیک شود و برای صداهای اتفاقی قدامی دو سیگنال کاسته شده و تقریبا هم فاز خواهندشد. سپس آنها می خواهند هم دیگر را به طور کامل کنسل کنند.
در نتیجه آرایش نسبت به صداهای روبرو غیر حساس خواهد بود مثل آنچه در شکل 7.2 نشان داده شده است اگر فاصله میان دو منفذ خیلی بزرگ استفاده شود. ترکیب تاخیر با یک فیلتر پایین گذر م یتواند مشکل کاهش
حساسیت شنوایی جلو را در فرکانس های بالا حل کند این فقط در میکروفن دایرکشنال مرسوم است.
این فیلترینگ باعث می شود دریچه عقبی ( یا میکروفن عقبی) به طور موثری فرکانس های بالا را مسدود کند. در آن موقع هیچ مشکلی با حساسیت جلوی فرکانس های بالا وجود ندارد اما میکروفن در این فرکانس ها دایرکشنال نیست. حساسیت قدامی هنگامی که فضای بین منافذ کاهش می یابد کم می شود ( با وجود اینکه دایرکتیویتی برقرار شده است) اگر حساسیت قدامی کاهش یابد به قدری که نویز داخلی میکروفن در مقایسهب ا سیگنال داخلی خیلی ظاهر شود. در نتیجه میکروفن دایرکشنال می تواند تنها در
سمعک استخوانی های آنقدر بزرگ که فضای منفذی لازم را بپذیرد استفاده شود.
به طور شایع آنها عمدتا در سمعک های BTE و TTE استفاده می شوند. هرگز احتمال ندارد که در سمعک های CTC استفاده شوند چون انکسار بوسیله ی پره ایجاد یک میدان صدای پیچیده نزدیک faceplate
تاثیر سمعک بر شنوایی ایجاد می کند. میکروفن های دو دریچه ای دایرکشنال یک شاخص دایرکتیویتی بالا تا dB5، مثل انچه در شکل 7.9 نشان داده شده دارند هر dB1 AI- weighted directivity Index یعنی dB1 پیشرفت در نسبت سینال به نویز از این رو یک پیشرفت در وضوح گفتار تقریبا 10 درصد امتیاز برای اجزای جمله است.
)
درباره این سایت